λίγος

...με ρωτούν αν η θέα μου αρέσει

"δεν είναι μοναδική;" - επιμένουν

μέσα από τα δόντια απαντώ τα τυπικά

με βλέπω ήδη να ψάχνω το ταξί

βιαστικά στη νύχτα μη κι αργήσω

να σε προλάβω πριν κοιμηθείς

έχεις ξεχάσει να μου θυμίσεις

με ποιον "πρέπει" να θες να κοιμηθείς

και γιατί

με προκαλείς

με αποπλανεις σχεδόν να πιστεύω

ότι το θες κι εσύ όσο κι εγώ

και σε πιστεύω

σχεδόν υποχρέωση μου θεωρώ

την βιαστική επίσκεψη

τι ανόητος πόσο αλλού ξημερωμένος, αξημέρωτα

φεύγοντας αμολάω τη σκληρότητα σου

να χυθεί στο ασανσέρ

παρακαλώντας

το πρωί να την πατήσεις

να γλιστρήσεις

και να σκοτωθείς

για πάντα

η έστω ένα κάταγμα

επίπονο

να σου θυμίζει

πως τα αισθήματα

δεν έχουν υπερβάσεις

ούτε ταχύτητες

δεν προσμετρώνται

νιώθονται

δεν είναι θέμα χρόνου

αλλα διάθεσης

κι αν δεν...

καμιά συγγνώμη δεν αλλάζει

την ανυπαρξία τους

μονάχα πράξεις

κι όταν δεν...

ένας πονάει

ένας που δεν έχει κι άλλο όροφο διαφυγής

άλλη καβάτζα συναισθήματος να κοιμάται

να περιμένει, να σιωπά, να αγκαλιάζει,

μια αγκαλιά λήθη,

μόνο τη ψυχή του

μόνο αυτό

πολύτιμο αλλά όχι στερημένο

αληθινό κι όχι στα "πρέπει" καταπιεσμένο

Με τα λόγια που σου "ξέφυγαν"

με οδηγείς να κάνω αυτό που κάνεις κι εσύ

για μια στιγμή το σκέφτομαι

αλλά

τελικά αποφασίζω

πως δεν είμαι τόσο απελπισμένος

τουλάχιστον όχι όσο εσύ

αντέχω τη μοναξιά μου

αν το "μαζί" που θέλω δεν είναι ακέραιο και βαθύ

δεν με αφορά

δεν χαλαλίζω χρόνο

ούτε περιμένω τον χρόνο να φέρει επιφοίτηση

αυτά η υπάρχουν η όχι

κι έτσι απλά μεθώ

ψεύτικα σε καθησυχάζω

-τι φταις κι εσύ , έτσι είσαι, έτσι σου 'μαθαν να είσαι,

έτσι "πρέπει" να είσαι

και συνεχίζω να μεθώ

μόνο που τώρα ξέρω

ότι δεν είμαι εγώ ο λίγος

κι όσο κι αν το προσπαθώ

ποτέ δεν ήμουν

το λίγος είναι για όλους αυτούς που αγνοώ

από πάντα στη ζωή μου

τους εξοστρακίζω σα μόλυνση

επικίνδυνα μεταδοτική

κι ανίατη

λίγος ποτέ

τα αισθήματα δεν έχουν χρόνους

η υπάρχουν η δεν

τα αισθήματα δεν έχουν μέτρο

η είναι ανεξέλεγκτα η δεν

λίγα ποτέ

...ναι ήταν η ωραιότερη θέα της πόλης

απλά εσύ είσαι η μόνη θέα που εγώ θέλω να κοιτώ

αρκεί να αφήσεις τα "λίγο" σου να λερώνουν πια

τα πεντακάθαρα πατώματά σου

κι όχι τη ζωή σου.