Πέμπτη 10 Σεπτεμβρίου 2009

δύο



βηματίζουμε δίπλα
στο φως
κάποιες στιγμές
το διακρίναμε
κάποιες πάλι
μας φεύγει
ανάμεσα στις σιωπές μας
στα ταξίδια μας
παραμονεύουμε να το πετύχουμε
σε γραφεία υπερωριών της θλίψης
σε τηλέφωνα που δεν απαντούν
σε κλήσεις που προωθούνται
σκοντάφτουμε
ανάμεσα σε συρμούς και αποβάθρες
φορώντας vetiver πάνω σε μαύρα T-shirts
που γράφουν no tengo alma
προσποιούμαστε τους σκληρούς
αυτοανατρεπόμαστε
επιμένουμε
δίπλα
διπλά
ενα απροσδιόριστο δύο
μοναχικό και κρυπτικό
σα νεολογισμός της ψυχής
που δεν βρίσκεται στα λεξικά του συναισθήματος

υπάρχει μια δύναμη επιβίωσης
αυτού του δικού μας δύο
που ακυρώνει τις φορτίσεις
επαναφέρει λειτουργίες
παιδικής ηλικίας
και λευτερώνει
κι όσο αναζητάμε
το φως
τόσο πιο δυο θα παραμένουμε



Video Art : Άννα Δημητρίου
http://jellyannadarling.blogspot.com/

3 σχόλια:

b|a|s|n\i/a είπε...

και χάνουμε (;) το φως. και όλα τα άλλα. σαν μία δύναμη οικειότητας. που χάνεται στο φως. στους δρόμους. στους current 93.
πόσες θύμισες. σαν φωτίζεται. η προσποίηση. μίας θλίψης.

karkinos7 είπε...

''Τα '' δυο'' σύννεφα γιγαντικά φαντάζουν ασημένια
στο μολυβένιον ουρανό
σαν τα χτυπά του ήλιου το φως
σαν τα χτυπά ο αγέρας
φεύγουνε πίσω απο το βουνό''
Κ. Καρυωτάκης.

tovenito είπε...

εξαιρετικό βιντεάκι!
πολύ εκφραστικά μάτια!
ένα απροσδιόριστο δύο
ή
δύο απροσδιόριατα ένα