Φεστιβάλ Φίλιππων –Καβάλας
ΑΠΕΝΤΟΜΩΤΗΡΙΟ Λιμένας Καβάλας
«Δεύτερη Γέννα»
του Θεόδωρου Γρηγοριάδη
Σκηνοθεσία : Θοδωρής Γκόνης,
Σκηνική επιμέλεια :Ελένη Στρούλια
Ερμηνεία: Φιλαρέτη Κομνηνού
Σκηνοθεσία : Θοδωρής Γκόνης,
Σκηνική επιμέλεια :Ελένη Στρούλια
Ερμηνεία: Φιλαρέτη Κομνηνού
Καλό είναι να ξεπροβοδάει η γυναίκα.
Είναι κι αυτό ένας ρόλος.
Μια μάνα εγκλωβισμένη σε ένα διαμέρισμα στην Αθήνα, περιμένει την κόρη της την Έλενα για να γιορτάσουν μαζί τα γενέθλιά της. Όμως όσο περνάει ο χρόνος που αντιστοιχεί σε ένα τριήμερο, η κόρη δεν φαίνεται και η μάνα ξεσπάσει σε έναν απολογισμό, μονόλογο της ζωής της. Μια γυναίκα σε διάσταση από τον λιμενικό άντρα της, , ερωτευμένη ακόμη μαζί του, αλλά σαν να είναι η δεκαοχτάχρονη που τον είχε γνωρίσει. Γυναίκα που δεν πρόλαβε να γνωρίσει τον κόσμο, επένδυσε στο παιδί της και τώρα βλέπει ότι είναι μόνη. Η μνήμη της σε ένα γλυκό χορό μπερδεύει το παρόν με το παρελθόν της, τα θέλω της με τα γεγονότα που τη σημάδεψαν.
«Υπάρχω ακόμη» λέει στην αρχή καθώς σηκώνεται από ένα στρώμα στο πάτωμα. Ύστερα ενώ προσπαθεί να βάλει σε τάξη το σπίτι, στην πραγματικότητα ανασυνθέτει ένα πάζλ ασύνδετων φαινομενικά γεγονότων που θα την οδηγήσει στην τελική κάθαρση: να ξαναγεννήσει την κόρη της σε μια σκηνή πάνω στο σιδερένιο κρεβάτι που καθ όλη την διάρκεια τη παράστασης ένιωθε να την απειλεί και δεν το πλησίαζε.
Το κείμενο συμπυκνωμένο από τον βιβλίο, διατηρεί στοιχεία αναπαράστασης, η Κομνηνού ταυτίζεται με την μάνα αλλά κατανοεί ότι επίσης ερμηνεύει μια λογοτεχνική ηρωίδα. Είναι συναρπαστική με μια ερμηνεία ημιτονίων που την οδηγούν στην τελική σκηνή της κάθαρσης με αυτογνωσία και πλήρη έλεγχο των εκφραστικών της μέσων. Τα κλαμένα μάτια του κοινού στο τέλος αποδεικνύουν ότι η ερμηνεία της έπεισε. Ο Γκόνης την έστησε τελετουργικά, με απλότητα, ενώ εκείνη περνούσε από το παρόν στο παρελθόν, αλλάζοντας προσωπείο, διάθεση, φωνή και στήσιμο του σώματος τέτοιο που ξεπερνούσε ένα απλό θεατρικό αναλόγιο.
Το τραγούδι νανούρισμα του Νικ Κέιβ στο τέλος All the little pretty horses έδεσε απόλυτα με την μελαγχολία και ανακούφισε από την υπόκωφη ένταση του δρώμενου.
Μια παράσταση που θα’πρεπε να δούμε το χειμώνα στην Αθήνα οπωσδήποτε.
Είναι κι αυτό ένας ρόλος.
Μια μάνα εγκλωβισμένη σε ένα διαμέρισμα στην Αθήνα, περιμένει την κόρη της την Έλενα για να γιορτάσουν μαζί τα γενέθλιά της. Όμως όσο περνάει ο χρόνος που αντιστοιχεί σε ένα τριήμερο, η κόρη δεν φαίνεται και η μάνα ξεσπάσει σε έναν απολογισμό, μονόλογο της ζωής της. Μια γυναίκα σε διάσταση από τον λιμενικό άντρα της, , ερωτευμένη ακόμη μαζί του, αλλά σαν να είναι η δεκαοχτάχρονη που τον είχε γνωρίσει. Γυναίκα που δεν πρόλαβε να γνωρίσει τον κόσμο, επένδυσε στο παιδί της και τώρα βλέπει ότι είναι μόνη. Η μνήμη της σε ένα γλυκό χορό μπερδεύει το παρόν με το παρελθόν της, τα θέλω της με τα γεγονότα που τη σημάδεψαν.
«Υπάρχω ακόμη» λέει στην αρχή καθώς σηκώνεται από ένα στρώμα στο πάτωμα. Ύστερα ενώ προσπαθεί να βάλει σε τάξη το σπίτι, στην πραγματικότητα ανασυνθέτει ένα πάζλ ασύνδετων φαινομενικά γεγονότων που θα την οδηγήσει στην τελική κάθαρση: να ξαναγεννήσει την κόρη της σε μια σκηνή πάνω στο σιδερένιο κρεβάτι που καθ όλη την διάρκεια τη παράστασης ένιωθε να την απειλεί και δεν το πλησίαζε.
Το κείμενο συμπυκνωμένο από τον βιβλίο, διατηρεί στοιχεία αναπαράστασης, η Κομνηνού ταυτίζεται με την μάνα αλλά κατανοεί ότι επίσης ερμηνεύει μια λογοτεχνική ηρωίδα. Είναι συναρπαστική με μια ερμηνεία ημιτονίων που την οδηγούν στην τελική σκηνή της κάθαρσης με αυτογνωσία και πλήρη έλεγχο των εκφραστικών της μέσων. Τα κλαμένα μάτια του κοινού στο τέλος αποδεικνύουν ότι η ερμηνεία της έπεισε. Ο Γκόνης την έστησε τελετουργικά, με απλότητα, ενώ εκείνη περνούσε από το παρόν στο παρελθόν, αλλάζοντας προσωπείο, διάθεση, φωνή και στήσιμο του σώματος τέτοιο που ξεπερνούσε ένα απλό θεατρικό αναλόγιο.
Το τραγούδι νανούρισμα του Νικ Κέιβ στο τέλος All the little pretty horses έδεσε απόλυτα με την μελαγχολία και ανακούφισε από την υπόκωφη ένταση του δρώμενου.
Μια παράσταση που θα’πρεπε να δούμε το χειμώνα στην Αθήνα οπωσδήποτε.
5 σχόλια:
All the pretty horses ine apisteyto komati - apo ta poli agapimena..
πολύ καλή πρόταση!!!
την καλησπέρα μου
άντε να χειμωνιάσει να αρχίσουμε να μπαίνουμε στις αίθουσες
μου έλειψε
"Πολλές φορές, προκειμένου να δώσουμε νόημα και περιεχόμενο στη ζωή μας, βάζουμε στόχους.
Το λάθος που κάνουμε όλοι μας είναι ότι, τελικά, προσφέρουμε τη ζωή μας στους στόχους, χάνοντας τη ζωή μας "Harold Kushner,
μπα; δεν είσαι στη Βενετία να σέρνεσαι σαν τον Αισενμπαχ στα βρωμοκανάλια της πόλης ιδρωμένος, ποιητικός και με αισθηματικές εμμονές; εγώ μόλις γύρισα από τις διακοπές. αααααχ! τι μελαγχολία. θα σας τρελλάνω στη γκρίνια. (χιχιχι!!!)
υ.γ. παίζουνε και την αγαπημένη σου ταινία βρε, άντε να την ξαναδείς. χαχαχα
ενδιαφέρον ακούγεται.
Δημοσίευση σχολίου