Σάββατο 22 Αυγούστου 2009

Στην πρώτη σελίδα



Ταξιδεύω, ουσιαστικά φεύγω, πιο ειλικρινά κρύβομαι , εξαφανίζομαι, χωρίς ιδιαίτερο προγραμματισμό, σαν μαθητής που έκανε αταξία κι αποφεύγει την τιμωρία.
Αποφεύγω. Αγκαλιάζω φίλους παλιούς που με δάκρυα στα μάτια με καλωσορίζουν, μεσσίας της ζωής τους για λίγο, πριν ξαναπέσουν στην μυστική τους καθημερινότητα
Αποφεύγω. Ακούω εξομολογήσεις Ακούω δράματα. Αγγίζω σώματα λεηλατημένα από τον ανεκπλήρωτο έρωτα τους. Κατανοώ . Δείχνω να κατανοώ. Ουσιαστικά μια αφορμή να ξεχάσω τις δικές μου ιστορίες.
Αποφεύγω. Αλλάζω χώρες. Αλλάζω γλώσσες. Τα ίδια λόγια στην αγκαλιά μου με αναφιλητά ένα κορμί να μοιρολογούν που έχασαν, που ξέχασαν ,που δεν υπολόγισαν σωστά πόσο είχαν αφήσει να εισβάλει στη ζωή τους.
Αποφεύγω αέναα. Στον ρόλο που μου ζητούν. Του δυνατού που είναι πάντα εδώ. Να ακούσει να μοιραστεί. Προδότης στην ουσία της αγάπης τους, γιατί τους χρησιμοποιώ για να μη σκεφτώ. Να μην αντιληφθώ τις φωτιές που έχω ανάψει.
Στον ξένο τόπο βλέπω πρώτη είδηση για τις φωτιές.
Θέλω να φωνάξω "Εγώ τις άναψα".
μα σιωπώ και φεύγω από φόβο μη τιμωρηθώ για την αταξία μου.
Εγώ είμαι ο δράστης. Εγώ ο επιπόλαιος .
Εγώ ο αναίτια πυρομανής της αγάπης
Εγώ που αποφεύγω να καώ, όπως βεβαίως μου αξίζει .

4 σχόλια:

b|a|s|n\i/a είπε...

καήκαν τόσα πλέον.
μην καείς.
κανείς δεν το αξίζει.
ούτε καν ένα αγριόχορτο.

kioy είπε...

Ακριβώς φίλε μου! Ακριβώς. Κάθε αποτέλεσμα, κάθε φαινόμενο χρησιμοποιείται ως αντιπερισπασμός. Ένας ανελέητος αντιπερισπασμός για να μην αφουγκραστώ-να μην αντιμετωπίσω τα αίτια, τα κίνητα, τις κινητήριες δυνάμεις. Αυτός ο κόσμος μπορεί να φαίνεται κάπως. Αποτέλεσμα. Δεν έχει σημασία. Κάτι τον σπρώχνει. Και αυτός ο κόσμος είναι δικός μου, όσο και του διπλανού μου. Την ίδια μου την ευθύνη απωθώ. Βουλιάζοντας και προσκρούοντας διαρκώς με την επιφάνεια. Και ότι ο κόσμος βαδίζει δίχως φρένα, και δίχως τιμόνι, είναι η δική μου από-φυγή, να κοιτάξω βαθύτερα από τα μυοπικά πρίσματα της επιφάνειας και του φαινόμενου αποτελέσματος...

kyzikos είπε...

δεν έχω ακούσει πολλούς να ομολογούν το "πρωτεύθυνον" τους.
ένας είσαι συ.

logia είπε...

αν η φυγή σε σώζει φύγε...
ποιός όμως μπορεί να κρυφτει απ' το μυσλό του, όσο μακρυά κι αν πάει;
μήπως η μάχη είναι προτιμότερη; σώμα με σώμα; βλέμμα με βλέμμα;