συνήθως απο τεμπελιά αγοράζω καρπούζι σε φέτα
βαριέμαι να το κουβαλάω ολόκληρο
κι έπειτα αν το κόψω και δεν είναι καλό
πρέπει να το ξανακουβαλω μέχρι τον κάδο απορριμάτων
έτσι
εύκολα μπορώ να μπώ στη θέση
μιας φέτας απο καρπούζι
όταν φεύγεις για να σκεφτείς
να ξεκαθαρίσεις
να αποφασίσεις
το μέγεθος του λάθους
που κάνουμε
ομως
αυτή η αναχώρηση
και η σιωπή του μετά
βοηθά πιο εύκολα να ταυτιστώ
με το κόκκινο δροσερό καρπούζι
που οι ωρες αναμονής το μαραίνουν
το διαβρώνουν
γεμίζει σακχαρα και στυφή γεύση
ετοιμο για τον καδο κι αυτό κι εγώ
σα μια φέτα καλοκαίρι
που τα μελτέμια της πολλής σκέψης
τη διάβρωσαν κι είναι για πέταμα
πιά
3 σχόλια:
τυχαία λες στο εξωτερικό πουλάνε μεμονωμένες καρπουζόφετες; θα μου πεις, εκεί συνήθως δεν έχουν ούτε θάλασσες, ούτε μελτέμια...πρόσφατα πάντως μια φίλη μού έφερε δώρο καρπούζι κι επειδή δε μπορούσε να το κουβαλήσει, το έφτασε έξω απ' την πόρτα μου...κλωτσώντας το σαν μπάλα ποδοσφαίρου! Γελάω ακόμη σαν το θυμάμαι!
υ.γ. ήταν που το ψιλοπαράτησες το blogging! Σαν και μένα και συ!
μην τα παρατάτε παιδιά!!!
εγώ σηκώνομαι αξημέρωτα να σας διαβάσω και να προλάβω και τις δουλειές μου στη συνέχεια...
μην τα παρατάτε!
όσο για τις διαβρωμένες φέτες που είναι έτοιμες για πέταμα, δεν θέλω να ακούω τέτοια...
κι αν θες να ξέρεις η φέτα το καρπούζι δεν είναι ποτέ για πέταμα. όταν φας το κόκκινο, βγάζεις και μια λεπτή φλουδίτσα απ' έξω και το υπόλοιπο το κάνεις γλυκό του κουταλιού πεντανόστιμο και δεν σαπίζει και δεν γίνεται για πέταμα... και γεμίζει το στόμα μας γλύκα, όπως οι αναρτήσεις σου το μυαλό μας και την ψυχή μας!
καλημέρα
Νόμιζε πως μπορούσε να φέρει την ευθύνη στα μέτρα του,
νόμιζε πως μπορούσε να τεμμαχίσει το μερτικό του, στο μερτικό της απόλαυσης,
νόμιζε πως απ' όλον τον ουρανό μπορούσε να διαλέξει ένα αστέρι,
νόμιζε πως μπορούσε να κρατήσει στις χούφτες του μόνο τα στήθη της,
όμως ποτέ δεν πνιγόταν σε μια σταγόνα νερό,
Μα σε ολόκληρή τη Θάλασσα!
Δημοσίευση σχολίου