Τετάρτη 17 Ιουνίου 2009

Για τις αγάπες του καλοκαιριού πάντα έρχεται το φθινόπωρο με τα feuilles mortes


Ακούμε το τραγούδι που στοίχειωσε τα ζεστά καυτά βράδια της Αθηναϊκής Αισθηματικής Ηλικίας και που έγινε έγκαιρα αντιληπτό χάρη σε έναν από τους παλιότερους, τολμηρότερους και πιο ευγενικούς bloggers , τα - αξιοδιάβαστα - Μούτρα του George la Nonce, τον ευχαριστώ που υπάρχει, που γράφει και προβοκάρει πολυτονικά τα ιστολόγια.

3 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Εὐχαριστῶ πολύ, ἀγαπητέ. Νὰ σᾶς ἀφιερώσω, ὡς ἐλάχιστο ἀντίδωρο τὴν ἐκδοχὴ τῆς λατρευτῆς diamanda

"Αισθηματική ηλικία" είπε...

@lenonce
με τι αβρότητα μου δίνετε αυτό το ...σκοτεινο αντίδωρο-τραγούδι
Ειστε ενας πρίγκηπας. Σας ευχαριστώ.
το ακούω στην κατάμαυρη νύχτα κι αίσθάνομαι τις κόκκινες γωνίες του να τρεμοσβύνουν..

hasapi grammata είπε...

Τα αντίδωρα είναι πάντα σκοτεινά. εμπεριέχουν έννοιες όπως εκκλησία, κλήση, προσφορά, πίστη... λέξεις σκιασμένες και σαφώς υποφωτισμένες...

Με τρίχωμα κλαμένο και αυτές...