Ακούμε το τραγούδι που στοίχειωσε τα ζεστά καυτά βράδια της Αθηναϊκής Αισθηματικής Ηλικίας και που έγινε έγκαιρα αντιληπτό χάρη σε έναν από τους παλιότερους, τολμηρότερους και πιο ευγενικούς bloggers , τα - αξιοδιάβαστα - Μούτρα του George la Nonce, τον ευχαριστώ που υπάρχει, που γράφει και προβοκάρει πολυτονικά τα ιστολόγια.
3 σχόλια:
Εὐχαριστῶ πολύ, ἀγαπητέ. Νὰ σᾶς ἀφιερώσω, ὡς ἐλάχιστο ἀντίδωρο τὴν ἐκδοχὴ τῆς λατρευτῆς diamanda
@lenonce
με τι αβρότητα μου δίνετε αυτό το ...σκοτεινο αντίδωρο-τραγούδι
Ειστε ενας πρίγκηπας. Σας ευχαριστώ.
το ακούω στην κατάμαυρη νύχτα κι αίσθάνομαι τις κόκκινες γωνίες του να τρεμοσβύνουν..
Τα αντίδωρα είναι πάντα σκοτεινά. εμπεριέχουν έννοιες όπως εκκλησία, κλήση, προσφορά, πίστη... λέξεις σκιασμένες και σαφώς υποφωτισμένες...
Με τρίχωμα κλαμένο και αυτές...
Δημοσίευση σχολίου