Τρίτη 30 Ιουνίου 2009

Antony και η συμφωνική ορχήστρα της ΕΡΤ







Σκεφτήκατε ποτέ πως η Καρυατιδα που λείπει μπορεί να είναι ένα αγόρι που χθες το βράδυ επισκέφτηκε με τους μύθους του την πατρώα γη για να μεταφέρει την ιδιαίτερη ποίηση του σε ένα εκστασιασμένο κοινό?

Αν όντως είχαμε Υπουργείο Πολιτισμού με μια στοιχειώδη άποψη , αυτή η συναυλία θα έπρεπε να είναι στα πλαίσια των εγκαινίων του Μουσείου της Ακρόπολης, θα είχε δοθεί στο Ηρώδειο, με δωρεάν είσοδο για το κοινό και η κινηματογράφηση της θα μπορούσε να διανέμεται μαζί με τον κατάλογο του Μουσείου.

Γιατί ο Antony είναι με τον δικό του τρόπο ενας συγχρονος Ομηρος, που συνδυάζει την Συλβια Πλάθ με τον Ναπολέοντα Λαπαθιώτη, για να περιγράψει το δύσκολο μεγάλωμα, την δυσάρεστη έκπληξη του ερωτικού σκιρτήματος, την υπόγεια θλίψη της διαφορετικότητας, την διαχρόνικη ανάγκη για αποδοχή, σε εναν κόσμο βαθιάς παρακμής. Σε ενα περιβάλλον εξωγήινο που μαθαίνει ευκολα να κατηγοριοιποιει τους ανθρώπους, αλλά δύσκολα να τους καταλαβαίνει. Οσο για την φωνή του, φαντάζομαι ότι αυτό το ανεβοκατέβασμα που δεν ξεφεύγει ουτε στιγμή απο την ρίζα της αθωότητας είναι τόσο συγκλονιστικό που πρέπει πραγματικά να είσαι πολυ περαν του κόσμου τούτου για να το προσπεράσεις, ανέγκιχτος.

Κάποιες στιγμές την ώρα της συναυλίας η απογείωση ήταν αναπόφευκτη, υπήρχε μια ατμόσφαιρα μεταφοράς ενός παγκόσμιου μηνύματος τόσο ιδιωτικού τόσο αυστηρά που νομοτελειακά το καθιστούσε πανανθρώπινο . Έχω δει πολλές φορές αυτόν τον ιδιαίτερο καλλιτέχνη σε συναυλίες , η χθεσινή όμως ήταν μακράν η καλύτερη. Η μεγαλύτερη μου έκπληξη ήταν η συμφωνική ορχήστρα της ΕΡΤ. Πραγματικά πέρα από την δικαιολογημένη αμηχανία της υπήρξε εξαιρετική. Ίσως να ήταν η μοναδική φορά φέτος που σε συναυλία δεν κοίταξα το ρολόι μου.



Στο επίπεδο της κοσμικής κίνησης ,( ο καθένας ορίζει τους επωνύμους που τον αφορούν άλλωστε,) με συγκίνηση είδα δύο γλυκύτατους νέους ποιητές της πόλης, να έχουν έρθει πολύ συνειδητά στην συναυλία , τον Δημήτρη και την Ευτυχία, bloggers, ευαίσθητοι, δημιουργικοί και ποιητές σύγχρονοι ενός λόγου που έχουμε απόλυτα ανάγκη , καθημερινά.

Τον Νίκο, τον Γιώργο και τον Χάρη που ήρθαν με τραίνο από την Θεσσαλονίκη, Δευτεριάτικα αποκλειστικά για την συναυλία κι έφυγαν πάλι πίσω. Αυτό πέρα από το αυτονόητο που περιέχει η αγαπή για την Τέχνη, είναι κι ένα μάθημα-απάντηση σε όσους "Αθηναίους" ακούω να βρίσκουν του κόσμου τις δικαιολογίες για να μη σηκωθούν από το καναπέ του σπιτιού τους. (Ο Γιώργος των Your Hade in Mine ταυτόχρονα με την διακριτικότητα που τον διακρίνει μου απέδειξε περίτρανα πως καθόλου τυχαία δεν είναι η επιτυχία του συγκροτήματος )

(Ενα πολυ όμορφο post διάβασα κι εδώ απο το exwitiko. κι αλλο ενα κείμενο απογείωσης εδω)

Τα τρια βιντεάκια είναι η ιδια παρασταση με αλλη συμφωνικη ορχήστρα στις 23/6 στο Αμστερνταμ

11 σχόλια:

Man laying down είπε...

Ήθελα να πάω ,αλλά φοβόμουν πως θα είχε πολλά κομμάτια από την τελευταία του δουλειά (που δεν την έχω ακόμα αφομοιώσει καλά ) . Πήγες ? Πέρασες όμορφα?

kyzikos είπε...

"Σε ενα περιβάλλον εξωγήινο που μαθαίνει ευκολα να κατηγοριοιποιει τους ανθρώπους.....Οσο για την φωνή του...προσπεράσεις, ανέγκιχτος"
συμφωνώ απόλυτα και επαυξάνω!

natasha hassiotis είπε...

Να σου πω...ή τα καινούργια μου ηχεία έχουνε πρόβλημα, ή μου θύμισε το Ντέμη Ρούσσο ο Αντώνης. πάω να βάλω στο γιου τιούμπ το γουίντ ανδ τήαρς ή πώς το λέγανε το ρημάδι, να τα συγκρίνω.
υ.γ δηλαδή σ' αρέσει ο ντέμης;

One of the people είπε...

Παλι καλα που δεν με ειδες ...

Μάρκος είπε...

Υπήρχε ένας σοβαρός λόγος που δεν πήγε ένας "Αθηναίος" όπως εγώ:
40€ για κάκιστες θέσεις τέρμα Θεού στο ψυχρότατο Μπάντμιντον.

Χαίρομαι πάντα όταν ένας καλλιτέχνης στέκεται στο ύψος του (άλλο αν κλαίω από χθες τη μοίρα μου)...

"Αισθηματική ηλικία" είπε...

@man laying down
Ηταν ενα απο τα καλύτερα παρτυ γενεθλιων μου.
@kyzikos
ειμασταν μακρυα και δεν βρεθηκαμε μετα για τα κερασματα. την επόμενη ...
@highvoltagepress
Ο ντεμης δεν εμφανιστηκε με σχισιμο στο πλαι
(μεχρι σήμερα τουλάχιστον)
@one of the people
σε ειδα, η μαλλον σε ΞΑΝΑείδα -)
@Μαρκος
πάντως τα 30αρια κατέβηκαν στα 60αρια δευτερόλεπτα πριν την εναρξη

natasha hassiotis είπε...

forever and ever and ever and ever iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii ii ii ii...

Υ.Γ. ώστε είδες ποιητές εκεί που πήγες ε; λοιπόν πάρε να 'χεις:

Ο Καρυάτιδος-ποίμα

Ζητήσαμε τα μάρμαρα
εμείς απ' την αγγλία,
δεν μας τα επιστρέψανε,
και παύλα και τελεία.

αντί για καρυάτιδες
έστειλαν αοιδό,
αντώνη τον ελέγανε,
θα πάω να τον δω.

πως τραγουδάει μου 'πανε
πάρα πολύ ωραία,
εις το αυτί ευήκοον,
καλή κάνει παρέα.

φορεί χλαμύδα, σάνδαλο,
έχει μαλλί και λούσο,
και τραγουδά παρεμφερώς
ωσάν το Ντέμη Ρούσσο.

έχει ψηλή κορμοστασιά,
λεβέντης είναι πρώτης,
για να 'ρθει εδώ να τραγουδά,
θα 'ναι και πατριώτης.

το άζμα του συγκίνησε,
έτερψε τας καρδίας,
ποικίλων των ηλικιών,
που είναι αισθηματίες.

(στο αφιερώνω).

celsius33 είπε...

υπέροχο σχόλιο για το τι δεν είδαμε όσοι δεν μπορέσαμε να ρθουμε. Μένουμε με τους δυο δίσκους του και την ανάμνηση της προπέρσυνης στο Βύρωνα, αν και αυτή ακούγεται το κάτι άλλο σαν συναυλία και εκτέλεση.

b|a|s|n\i/a είπε...

πήρα τα δύο του σιντί μόλις φέτος. είναι αδιανόητος όντως! δεν πήγα. και μάλλον είναι από αυτά που μετανοιώνεις.
έχεις γενέθλια; χιλιόχρονος! γεμάτα αληθινά όνειρα!

kyzikos είπε...

έχει γενέθλια ο αισθηματική ηλικία?
θα κάνει μπλογκοπάρτυ επειγόντως :))

natasha hassiotis είπε...

δεν ήξερα ότι έχεις γενέθλια. φτάνουν και οι άνθρωποι τα 628 σαν τις θαλάσσιες χελώνες; μωρέ μπράβο!!! επομένως το ποίμα-δώρο έπιασε και τόπο.