Γυρίζουμε όλοι ξεφλουδισμένοι
από την ηλιοθεραπεία
γεμάτοι νέο καρκινικά νεοπλάσματα
που θα εκδηλωθούν τις υγρές χειμωνιάτικες μέρες
όταν όλα τα αγαπημένα καφέ θα ναι γεμάτα
και μεις θα καπνίζουμε απόκληρα τσιγάρα
απαγορευμένα στις κρύες γωνίες
Φυσάει ένα αδιόρατο αεράκι αισιοδοξίας
πιο μοναχικό από ποτέ
έχει γεμίσει το κινητό μου
από εκατοντάδες sms ανάγκης
μα εγώ εμμονικά
έχω ανάγκη το δικό σου ξεφλούδισμα
Κλειστό κρεμμύδι
με αυτό το άρωμα ανάμικτο αναγούλα και πόθο
μόνο για τολμηρούς λύτες
των ανθρώπινων σταυρόλεξων
Πιάνω τον εαυτό μου προπέτη
να σε απαιτεί θρασύτατα
Τον τιμωρώ με σιωπή
η αντηλιά απ τον πεζόδρομο
μπαίνει στο σπίτι
καταστρέφει τη μελωδία μου
με προσγειώνει
αλλά αδυνατώ να κοιμηθώ
Αυτό το καλοκαίρι θα την βγάλω απέναντι
2 προβολές καθημερινά
και μετά πίτα σέσκουλο
και μετά
ελπίζω
σύντομα να φτάσει το φθινόπωρο
και να φύγω.
(αυτό το πάρκο θέλω να επιζήσει)
4 σχόλια:
Κύριε, κύριε έχω μια απορία: Να πας πού; Γιατί να φύγεις το φθινόπωρο;
Α! Κι άλλη μία: Μόνος θα φύγεις;
@one of the people
Pardon?
Δεν ξέρεις ότι το φθινόπωρο έρχεται η "εποχή των παγετώνων"?
@one of the people
Pardon? (ξανά)
Προς το παρόν ναι.
(Τα pet πιάνονται?)
Εγώ πάλι το καλοκαίρι θα το βγάλω στη δουλειά αν δεν απολυθώ.....
με μικρές εξόδους και εγώ το φθινόπωρο περιμένω για να φύγω.....
Αλήθεια που θα πας μήπως σε ακολουθήσω......
Δημοσίευση σχολίου