Αν το σινεμα είναι θρησκεία, τότε τα Φεστιβάλ Κινηματογράφου, εδώ και καιρό απο τόποι λατρείας, έχουν καταντήσει Οικοι Εμπορίου. Στο φετινό επίσημο διαγωνιστικό η Αισθηματική Ηλικία υποστηρίζει μόνον μία ταινία το Kinatay του Φιλιπινέζου Μπριλάντε Μεντόζα.
Όλες οι υπόλοιπες, καλές, κακές, έξυπνες, υπερπαραγωγές, βαθυστόχαστες η απλά καλογυρισμένες, ούτε μπροστά πηγαίνουν την Τέχνη του σινεμά ούτε κάτι νέο ευαγγελίζονται.
Επίσης εδώ και μήνες έχουν εισπράξει τα 30 αργύρια, έχουν ήδη πουληθεί , έχουν εκπορνευτεί στην αγοραία διαδικασία από την προ-παραγωγή ώστε να ακυρώνουν την όποια "θρησκευτική" τους ανακάλυψη σε ένα φεστιβάλ Σίγουρα θα τις δούμε, θα τις λατρέψουμε, θα τσακωθούμε γι΄αυτές αλλά δεν θα τις...ανακαλύψουμε. Τα γραφεία των τεχνοκρατών του μάρκετινγκ θα φροντίσουν να μας ενημερώσουν έγκαιρα, για αυτές. Ακυρώνοντας την οποιαδήποτε μυθολογία τους στην ζωή μας. Εξανεμίζοντας την ίδια τους την συναισθηματική δύναμη πάνω στις μισερές ζωές μας. Αρα όλο αυτό όταν είναι τόσο απομακρυσμένο από την αρχική έμπνευση της δημιουργίας είναι περισσότερο ένα προϊόν, που αφορά τους επαγγελματίες της αγοράς , ένα Vanity Fair μιας υπό πτώχευση ματαιοδοξίας
4 σχόλια:
Δεν μπορώ να κρατηθώ και να μη δημοσιεύσω τη κριτική του Roger Ebert για το φιλμ :
" Here is a film thar forces me to apologize to Vincent Gallo for calling "The Brown Bunny" the worst film in the history of the Cannes Film Festival"
Λατρεύω να αισθάνομαι το "σύστημα" να τρίζει...πριν καταρρεύσει!
Seven μα το συντηρουμε πως θα καταρρεύσει;
Αισθηματικη ηλικια, υποθετω οτι στο vanity fair, συμμετέχεις κι εσυ. Ή κάνω λάθος.
@Seven Film Gallery
Και τον Αντίχριστο κραζανε αλλά...
@One of the people
Solo voy con mi pena
Sola va mi condena
Correr es mi destino
Por no llevar papel
Perdido en el corazn
De la grande Babylon
Me dicen el clandestino
Yo soy el quiebra ley
Gracias ...
"Tο σημερινό διαγωνιστικό πρόγραμμα συμπεριλάμβανε και την ταινία «Kinatay» του Φιλιππινέζου σκηνοθέτη Μπριγιάντε Μεντόζα (δημιουργού του περσινού εκπληκτικού Serbis). Η ταινία του Μεντόζα, βασισμένη σε ένα αληθινό γεγονός, στρέφεται γύρω από την εκτέλεση από διεφθαρμένους αστυνομικούς μιας νεαρής ναρκομανούς πόρνης, επειδή δεν μπορούσε να τους ξοφλήσει τα χρήματα που τους χρωστούσε. Ο Μεντόζα αφηγείται την ιστορία του, με διάφορα φλας-μπακ, χρησιμοποιώντας βασικά νυχτερινές λήψεις σε μια Μανίλα που μοιάζει με Λας Βέγκας, στήνοντας σκηνές ωμές, συχνά αφόρητες, για να περιγράψει τη θηριωδία των αστυνομικών αλλά και να δημιουργήσει τον τρόμο που αισθάνεται ο νεαρός μαθητευόμενος συνάδερφός τους που τους συνοδεύει. Μια συγκλονιστική, ιδιαίτερα τολμηρή, δύσκολη αν και αναγκαία ταινία, πραγματική κατάδυση στην κόλαση, που χρειάζεται δυνατά νεύρα για να την παρακολουθήσεις, από ένα σκηνοθέτη που ξέρει να ελέγχει με τρόπο εξαιρετικό τα αφηγηματικά του μέσα."
Παναγιώτης Παναγόπουλος ΚΘΗΜΕΡΙΝΗ
Δημοσίευση σχολίου