αγέρωχα

Μου ζητάς να με συναντήσεις μετά από καιρό

θυμάμαι την τελευταία τυχαία επικοινωνία

έκανες πως δεν με είδες

ήσασταν μαζί ευτυχισμένο και κομψό

κοινωνικό ζευγάρι

γεμάτο φινέτσα άποψη και χαμόγελα

Δέχομαι

είσαι με τα ίδια ιδρωμένα χέρια

και τα στριφτά τσιγάρα

μου μιλάς ακατάπαυστα

για το μέγεθος του έρωτα σου

για εκείνον

ζητάς να σε βοηθήσω

αν σ αγαπώ να σε βοηθήσω να τον ξανακατακτήσεις

αυτόν που διάλεξες

τον καλό μου φίλο που αγάπησες

πίσω από τη δική μας ιστορία

στα κρυφά

ζητάς να με δεις να μου μιλήσεις να μου εξομολογηθείς

όχι για μένα

για κείνον

που τόσο βοήθησα παλιά

και τόσο καλά τον ξέρω

που μου χει υποχρέωση

και θα καθίσει να μ΄ακούσει

να του ζητώ να σε δεχτεί ξανά

για κείνον

που ακόμη αγαπάς

Ξεχνάς ότι αυτά τα λες σε μένα

σε μένα που παράτησες

για να πας σ' αυτόν

νιώθω ήρεμος

αντέχω

σε κοιτώ αγέρωχα

σαν ασθενή σε προγραμματισμένη συνεδρία

σε κοιτώ στα μάτια

να μου μιλάς για την αγάπη που νιώθεις

για την συμπεριφορά του, που δεν καταλαβαίνεις

για την μοναξιά που νιώθεις

μου μιλάς γι αυτόν

κι είμαι απέναντι σου

αγέρωχος

να σε κοιτώ κατάματα

Μου ζητάς να φύγουμε από το καφέ

να πάμε σπίτι να χαθείς στη αγκαλιά μου

να κλάψεις ελεύθερα

όπως παλιά

που όλα τα ξόρκιζα

με την ηρεμία μου

Σου λέω πως έχω αλλάξει σπίτι πια

τι να το κάνω το παλιό

μένω σε ένα μικρό τώρα

δε δέχομαι επισκέψεις

ξαφνιάζεσαι

δεν καταλαβαίνεις το μέγεθος του όχι μου

συνεχίζεις να μου μιλάς

τώρα λες τις λεπτομέρειες

πως ξεκίνησε

τότε που έλειπα ταξίδι 10 ημερών

πως είχατε αποφασίσει να μη μου το πείτε

μη πληγωθώ

σωστό

άλλωστε τα σημειώματα στο ψυγείο σπάνια πληγώνουν

γιατί όταν τα διαβάζεις

δεν υπάρχουν μάρτυρες

Ξεχνάς να μου αναφέρεις

την αλλαγή αριθμού στο κινητό

όπως και την νυκτερινή εισβολή

στο σπίτι για να πάρεις τα πράγματά σου

σε μέρα που έλειπα

ξεχνάς να με ρωτήσεις

πως ένιωσα

ξεχνάς

κι εγώ αγέρωχος

να σε κοιτώ τον πονεμένο σου διαψευσμένο έρωτα σου να μου διηγήσαι

σαν καλός φίλος

με μεγάλα περιθώρια κατανόησης

αλλά μικρό σπίτι

κι ακόμη μικρότερη διάθεση οίκτου

για σένα και τις επιλογές σου

σ ακούω με προσοχή

δεν υπάρχω στο σήμερα σου πουθενά

κι όμως ακόμη σανίδα σωτηρίας με θεωρείς

μονό που παλιά ήταν από το περίσσευμα της αγάπης μου για σένα

και τώρα είναι από το υστέρημα του πόνου που κληρονόμησα από τη συμπεριφορά σας

άλλα μεγέθη πια

Και ταυτόχρονα βλέπω

να είσαι απόλυτα εγώ

το δικό μου δημιούργημα

μόνο στο πιο απαίδευτο του

κάτω από το αγέρωχο βλέμμα μου

χαμογελώ ικανοποιημένος

για το αποτέλεσμα

για την συναισθηματική σου απώλεια

παραμένω αδιάφορος

αγέρωχος

Εχουν περάσει ήδη τέσσερις ώρες

κανονικά θεατρικό

σηκώνομαι και σε χαιρετώ

πρέπει να φύγω

ο χρόνος μου για σένα τελείωσε

τελείωσε λυπάμαι λέω

και σε κοιτώ στα μάτια

που δακρυσμένα ζητούν βοήθεια

στον πεζόδρομο

έξω απο το σπίτι μου

που δεν δέχεται επισκέψεις

αγέρωχα

Εχει περάσει η ώρα

κάτι που ήθελα να κάνω το ξέχασα

ειμαι εδω στη μέση της νύχτας

δεν ειμαι πια αγέρωχος

είμαι εγω πιά

στο σπίτι που δεν δεχεται επισκέψεις

να γραφω

εδω

για σένα

που είσαι

αλλού

οριστικά.

κι εγώ θρύψαλα.

(...σπάνια κάτι τόσο προσωπικό μπορεί να αγγίξει κι άλλους, η ίσως μόνο οι πραγματικές εξομολογήσεις έχουν αυτή τη δυναμική. ευχαριστώ το ιστολόγιο one of the people για την ανάρτηση, όπως και την Δέσποινα Τριβόλη της LIFO και τους αφιερώνω το τραγούδι που ακούγεται, αν δυναμώσετε τα ηχεία)