Συναντιόμαστε τυχαία
μετά από καιρό
στην Πανεπιστημίου
είμαι έτοιμος να μπω για 2η φορά
στον τρίτο όροφο
μόνος όπως το συνηθίζω
είσαι με παρέα
μου τη συστήνεις
"θα συνεργαστούμε τον χειμώνα" λες
καταλαβαίνω
μέσα μου αρχίζει η μουσική
τό'χω ξαναζήσει αυτό
βρίσκω δικαιολογία
είμαι περαστικός απολογούμαι
δίπλα μένω και πάω αλλού
απομακρύνομαι
δεν έχω να πάω κάπου
φτάνω στην Σταδίου
στέκομαι να βλέπω την υπαίθρια πολωνέζικη γιορτή
η μουσική τώρα έχει τα λόγια
που θά'θελα να σου πω
απομακρύνομαι
απομακρύνομαι κι άλλο
το μόνο που μου μάθε αυτή η πόλη τελικά
είναι να απομακρύνομαι με επιτυχία
ειδικά τα πολεμοχαρή Σάββατα
που ο καιρός το πάει για μια βροχή
που δεν ξεσπάει ποτέ.
5 σχόλια:
..λόγια που ήθελες, αλλά δεν είπες ποτέ..
Πρέπει να μάθουμε να τα λέμε ;)
Τα πολεμοχαρή Σάββατα ακολουθούν οι αδηφάγες Κυριακές. Έχεις δίκιο. Μόνο που δε χρειάζεται να απομακρύνεσαι. Όχι.
Αχ αυτή η απομάκρυνση και η αποξένωση. Δεν προκύπτει από αδυναμία γαμώτο. Έιναι που πώς να αποδεχτείς να προσποιηθείς μιαν έλξη, έστω και του Σαββάτου, όταν οι μαγνήτες έχουν πεθάνει πολύ προτού περάσει η βδομάδα...
...και αυτή η μουσική η άτιμη εμφανίζεται εκεί που δεν το περιμένεις για να φτιάξει κατάσταση.
@roadartist
μα μαθαίνονται αλήθεια ποτέ αυτά?
@aa
αδηφάγες σωστά το ορίζεις. δεν απομακρύνομαι. αλλα κι όταν το κάνω, επιστρέφω . αλλιώς μα επιστρέφω
@kioy
μα δεν είναι αδυναμία, είναι μια πολυ προσωπική οπτική αξιοπρέπειας στη χρήση του μετά . κανένας δεν την λαμβάνει υπόψη του. μόνο εμείς οι ίδιοι πιστεψέ με. κι αυτό για να κοιμηθούμε μετά πιό ήρεμοι. και μόνο.
@kyzikos
ώρες ώρες σκέφτομαι ότι έχει ανακαλυφθεί μόνο και μόνο για να με αποσυντονίζει προσωπικά. -))
Δημοσίευση σχολίου