Δευτέρα 2 Μαρτίου 2009

Κωνσταντίνος Παπαχρόνης : "Θέλω να μου υποσχεθείς ότι θα προσπαθήσεις...θα είμαι ήσυχος μόνο αν είσαι ευτυχισμένη"


"Φοβήθηκα εκεί
…γύρισα για να σε ξαναδώ
…για σένα κρατήθηκα
…το ξέρεις

πριν φύγω…


ήθελα να βεβαιωθώ ότι είσαι ευτυχισμένη.


Θέλω να μου υποσχεθείς ότι θα προσπαθήσεις…

…θα είμαι ήσυχος μόνο αν είσαι ευτυχισμένη"


Πόσοι μπορούν να πουν αυτά τα λόγια
και να τα εννοούν,
πόσοι μπορούν να αγαπούν με αυτό το είδος της Αγάπης
πόσοι
ο Ελλήνας Χηθ Λέτζερ απο την Πέμπτη θα τα λέει στις μεγάλες οθόνες
με τούτη τη φωνή
κι αυτά τα βλέμματα
κι όσοι τοχουν ανάγκη
θα πάμε
στα σκοτεινα
να ψυθιρίσουμε
ενα αντίο
σε τούτο το παιδί
που τόσο αδικα γρήγορα και ξαφνικά
μας έφυγε...
και να υποσχεθούμε
σαν εξομολόγηση
πως θα προσπαθήσουμε
ναι
θα προσπαθήσουμε να είμαστε ευτυχισμένοι
.

15 σχόλια:

tovenito είπε...

θα προσπαθήσουμε..
πόσο παράξενο.
αναρρίγησα. πόσο κρίμα..

D.Angel είπε...

Χρειάζεται μεγάλη προσπάθεια!!!
Τίποτα δεν είναι εύκολο!
Θα ζει για πάντα στη σκέψη μας!!!

natasha hassiotis είπε...

ήρθα, και φεύγω γρήγορα πριν γράψω πάλι στίχους.
(ομορφόσογο το παπαχρονέϊκο...)

ολα θα πανε καλα... είπε...

Κρίμα που χάνονται τόσο νέα και ταλαντούχα παιδιά,κρίμα για τα νιάτα που θα τα καταπιεί η γη.Θα ζει όμως,στις ψυχές και στο μυαλό όλων εκείνων που είδαν το ταλέντο του και τον πίστεψαν.

natasha hassiotis είπε...

παιδιά σόρρυ, ποιός πέθανε; όχι γιατί αν υποπτευθώ ότι έκανα μπλακ χιούμορ εν αγνοία μου, θα με πιάσει υστερία!

Seven Film Gallery είπε...

Φεύγοντας χθες αργα το βράδυ από το Ιντεαλ, προσπερνώντας τα συγκινημένα πρόσωπα του θεατών, ενα φως απο τον ουρανο διέκρινα και τα μελιά μάτια του Κωνσταντίνου Παπαχρόνη να χαμογελούν...

b|a|s|n\i/a είπε...

αντίο

και μην ξεχνάμε

την προσπάθεια

natasha hassiotis είπε...

εγώ πάντως, αν ο/η καλός μου/ή (ανάλογα) με άφηνε κλπ., να καλοπαντρευτεί και πέρναγε και χάλια, θα πήγαινα επίσκεψη και θα γέλαγα σαρδόνεια, χώρια που θα έλεγα: εγώ γλύτωσα από σένα, εσύ δε θα γλυτώσεις ποτέ από το μοσχάρι που παντρεύτηκες. ζωή και σεξ θα είναι σαν να καθαρίζεις κρεμμύδια, σαν ζωντανεμένος εφιάλτης από ποίημα του Καρυωτάκη. Θέλω να ζήσεις τη δυστυχία σου στο έπακρο. Χαιρετώ και τα δέοντα στο σιχαμένο έτερον ήμισυ.

natasha hassiotis είπε...

δε μου λες γλυκομίλητη αισθηματική ηλικία, θα συμμετάσχεις στο παιχνίδι μου; ε; ε; ε; έλα να παίτσουμε, δε θα κλέβω.

ολα θα πανε καλα... είπε...

Πήγα...Εκπληκτικές ερμηνείες...Κι αποχαιρέτισα αυτό το ταλαντούχο,ευαίσθητο,χαρισματικό παιδί.
Καλησπέρα.

candyblue είπε...

μόνο τότε...

Πως είναι εκεί κάτω στα απύθμενα βάθη που είσαι;

Ρωμανός Σκλαβενίτης-Πιστοφίδης είπε...

Είδα την ταινία... Όπως έγραψα στο blog μου, δε θεώρησα ότι είναι κάτι σπουδαίο. Δε μπορώ να πω ότι δε μου άρεσε, όμως. Για τα ελληνικά δεδομένα, η ταινία είναι καλή.
Στενοχωρήθηκα με το θάνατό του, αλλά συγχρόνως ενοχλήθηκα και με τους διάφορους που τον θρηνούσαν μέσα στην αίθουσα την ώρα της προβολής, μετατρέποντας την ταινία σε ρέκβιεμ...
Είναι κρίμα...
Καλησπέρα

Leviathan είπε...

poli krima...

vevaia siga min er8ei i tainia ston kinimatografo tis kavalas... kalispera!

Axis Mundi είπε...

πράγματι πολύ κρίμα...

ELvA είπε...

Κριμα να χανονται νεοι και ακομη πιο κριμα οταν εχουν ταλεντο και μελλον στο θεατρο! Συγκινητικη και η σκηνη που διαλεξες! Καλο σου βραδυ!