Μια μερα πριν

Διαβαζω δυνατά τα ποιήματα του Δημήτρη Αθηνάκη απο την πρώτη του ποιητική συλλογή
χωρίσεμεις
που κυκλοφόρησαν απο την "κοινωνία των (δε)κάτων

οι νύχτες
οταν ζηλεύουν
σκύβουν στην πανσέληνο
και λιώνουν

(σβύνω τα αποσιωπητικά
γιατί τον ζαλίζουν)
και γράφω ενα σημείωμα

αναμεσα στις σελίδες
ξυπνούν οι λέξεις
απο το πριν
που δεν ξεκαθάρισε
ακόμα
κι αρχίζουν να
ξύνουν τις αναμνήσεις
βαθιά με επίπονη επιμονή
νεολογισμοί και ποίηση
διάχυτη ορμητική
νεανική
παίρνει το βιβλίο φωτιά
ευεργετική
και την μοιράζει
στους θαμώνες

μια μέρα πρίν από
μια μέρα ακριβώς που
μια μέρα μετα

θα τα θυμάμαι
παυσίπονα της μνήμης
των χρόνων
του αισθήματος

κι αυτό είναι η δική μου κριτική
σε εναν νέο ποιητή της πόλης
που γράφει:

τραγούδι ωραίο είναι τα δάκρυα όταν ιδρώνουν

η


δεν πολλαπλασιάζεται η φυγή