Κυριακή 7 Δεκεμβρίου 2008

Όλοι στο δρόμο να σπάσουμε τον τρόμο



Κόσμος ανήσυχος και οργισμένος μαζί, ξεκίνησε να κατευθύνεται προς την πλατεία αμέσως μόλις έμαθε τα δυσάρεστα νέα. Η αστυνομία είχε ήδη προλάβει να «πιάσει» τις γωνίες και τα στενά. Οι περισσότεροι πολίτες μίλαγαν στο κινητό: ειδοποιούσαν όσους δεν είχαν πληροφορηθεί τα γεγονότα ή έδιναν ραντεβού για να αποφασίσουν με τι τρόπο θα αντιδράσουν.


«Έλα, η κοινότητα οργανώνεται» άκουγες περπατώντας. Όσο πλησίαζες, οι φωνές αγανάκτησης δυνάμωναν. Άντρες και γυναίκες κάθε ηλικίας πλησίαζαν τις διμοιρίες και διαμαρτύρονταν: «Αίσχος! Ήταν απλώς ένα παιδί! Θα σου άρεσε να σκοτώσουν το δικό σου γιο;» Οι αστυνομικοί, ωστόσο, προκαλούσαν – όχι μόνο με την παρουσία τους, αλλά και βρίζοντας και κοροϊδεύοντας τον κόσμο. «Θα σε πάω μέσα για καταπάτηση προσωπικού απορρήτου (!)» είπαν σ’ ένα παιδί που τους έβγαλε φωτογραφία. «Θα σου σπάσω τα πλευρά» σε κάποιον άλλο που τους φώναζε...


Στην πλατεία, ο κόσμος συγκεντρωνόταν. Κάποιοι ετοιμάζονταν για τα χειρότερα: ξήλωναν πεζοδρόμια, έκαναν οδοφράγματα με κάδους και τους έβαζαν φωτιά. Είχε ήδη σκοτωθεί ένα παιδί. Ποιος ξέρει τι άλλο θα μπορούσε να συμβεί; Όταν πάντως αργότερα μερικές από τις πέτρες κατέληξαν σε βιτρίνες καταστημάτων, οι περισσότεροι από τους συγκεντρωμένους αντέδρασαν. Μόνο σε ένα «βανδαλισμό» το πλήθος χειροκρότησε: Όταν δυο παιδιά έσπασαν τις κάμερες που τους παρακολουθούσαν με νευρικές κινήσεις στην Πανεπιστημίου.


Το πλήθος ήταν ανάμικτο. Από κατοίκους που σιχάθηκαν τη βία και την αυθαιρεσία στη γειτονιά τους, μέχρι θαμώνες των τοπικών μπαρ. Η πορεία σχηματίστηκε αυθόρμητα και γρήγορα απορρόφησε το μεγαλύτερο κομμάτι του κόσμου που είχε συγκεντρωθεί στα Εξάρχεια.


Σημαίες, βήμα γοργό, συνθήματα και κυρίως παλμός. Παλμός που δεν κατάφεραν να σπάσουν οι συγκρούσεις προς το τέλος της πορείας.


«Όλοι στο δρόμο να σπάσουμε τον τρόμο»


φώναζαν δυνατά οι διαδηλωτές και το κάλεσμά τους αντηχούσε σ’όλη τη Σόλωνος, όπου ενώθηκαν με άλλες πορείες. Κάποιοι μιλούσαν για τη δολοφονία Καλτεζά το 1985. Στο μυαλό μου ήρθε εκείνη η φράση του Μάνου Χατζιδάκη, με την οποία απάντησε σε εκείνο το περιστατικό: «Η αστυνομία έφτασε να εκπροσωπεί ότι πιο χολεριασμένο και άρρωστο κρύβει βαθιά του ο άνθρωπος για να προστατέψει με έναν ακάθαρτο μανδύα τις έννοιες έθνος, πατρίδα, σπίτι, εκκλησία, στρατό οικογένεια...»


Κατερίνα Κιτίδη ομάδα TVXS.GR
(στη φωτογραφία η οδος Βαλτετσίου Κυριακή μεσημέρι, αυτό θέλουν? Την ερημιά του φόβου?)

1 σχόλιο:

BOSKO είπε...

Την ερημιά του φόβου;
(Ή το φόβο της ερημιάς;)
Σωστή η παρατήρηση σου!
Να είσαι κι εσύ αύριο στις 6 στα Προπύλαια!