Δευτέρα 22 Δεκεμβρίου 2008

τα πιο χάλια Χριστούγεννα (και μου τη σπάνε τα λαμπάκια ακόμη περισότερο από ποτέ)

κι εδω, κι εδω, κι εδω , παντού...

4 σχόλια:

mahler76 είπε...

τα πιο περίεργα σίγουρα.
Εγώ πάντως θα σου ευχηθώ καλά να περάσεις.

b|a|s|n\i/a είπε...

ο χρόνος γλυκαίνει. και τις απουσίες. και κυρίως αυτές. σε γλυκά καλύτερα χρόνια εύχομαι. με φώτα.

Talisker είπε...

Eγω τα λατρευω τα Χριστουγεννα
αλλα αυτα
ειναι διαφορετικα

ακομα και τα λαμπακια καποιες ωρες μοιαζουν θλιβερα...

-μα πρεπει να το πολεμαμε!
σας το λεω για να το ακουω κι εγω..

a.c. είπε...

γιαβρούμ,

σέ ψάχνω στα λαμπρά σφαγεία των δρόμων κι εσύ δε σηκώνεις το τηλέφωνο - ιδού η αιτία;
αφού ξες βρε περί χριστουγεννιάτικης κατάθλιψης. τώρα να ζεις και στα δέκα μέτρα απ' το σκοτωμένο παιδί πώς να μη σέ κάνει ρετάλι - όλοι οι εξαρχειώτες με τα μουρλόχαπα στο χέρι είμαστε.
οπότε, ουσίες προς ώρας. τις χρησιμοποιεί η ανθρωπότης εξ αρχαιοτάτων χρόνων, και δεν είναι καθόλου ντροπή - οι μεσοποτάμιοι πρώτα ανακάλυψαν την μπύρα και μετά το ψωμί.
και πάρε κανά τηλέφωνο χαμένε. υπάρχουν άνθρωποι που ζουν μονάχοι, όπως του πελάου οι βράχοι! (κι έχουν κι ένα σκασμό δουλειά που δε γουστάρουν να στρωθούν και να τήν κάνουν.)