Παρασκευή 26 Δεκεμβρίου 2008

Χριστούγεννα 2008


Μετρώ τις απουσίες
Τις απουσίες του Δεκέμβρη
Εσβυσε ο Χρήστος Ευθυμίου
ο Χάρολντ Πίντερ
η Ερθα Κιτ
Ένα βρεγμένο κι αδειανό κουτάκι με υπνοστεντόν
μου εύχεται «Καλά Χριστούγεννα»
Έξω από την πόρτα του σπιτιού μου
Αφημένο στον πεζόδρομο
Οι φίλοι μου τηλεφωνούν για να βρεθούμε
Μακριά από τα «δαιμονικά» Εξάρχεια.
Η γειτονιά πιο ήρεμη κι ήσυχη από ποτέ
Γλύφει τις πληγές της, εναλλάξ με γουρουνόπουλα
Από την «Ροζαλία»
Μετράμε τους εναπομείναντες
Μετράμε γενικά
Μια οργή που ξεφούσκωσε
Στο πρώτο τηλεοπτικό τσιφτετέλι
Αδυνατώ να γιορτάσω οτιδήποτε
Βαριέμαι να ακούσω τα νέα
Και η βροχή μου θυμίζει
Την ηλικία μου

Τζιπάκια των βορείων προαστίων
Με χαρούμενα παιδιά
Έρχονται και φωτογραφίζονται
Γωνία Τζαβέλα με Ζ. Πηγής
Είναι η δική τους αντίσταση
Από το τίποτε σκέφτομαι

Σκέφτομαι ακόμη
Όλους τους κλεισμένους
Στα δικά τους προβλήματα
Αδημοσιοποίητα στα Μέσα
Κλειστά παράθυρα και μυστικές ζωές
Που μεγεθύνονται στις τετραήμερες αργίες
Καμιά παρηγοριά δεν υπάρχει
Πια

Ο χρόνος φεύγει
Το δέντρο στο Σύνταγμα
Μου κάνει χούντα
Να περιμένω κάνα τανκ
Να δέσει το εορταστικό…

Κι ακόμα τόσες μέρες για να μετρήσω την νέα χρονιά ,
Τους νέους φόβους
Τις νέες κατασκευασμένες προτεραιότητες
Της ζωής…


8 σχόλια:

b|a|s|n\i/a είπε...

ο χρόνος φεύγει. ο χρόνος έρχεται. και εμείς αναπνέουμε στον χρόνο. με ζωή.

BOSKO είπε...

Τον Πίντερ τον "περιμέναμε", η αλήθεια είναι, όσο κι αν αυτό δεν αλλάζει το τραγικό της απώλειας του. Η Έρθα Κιτ δεν είχε πολυακουστεί τελευταία και λογικό, πιστεύω, καθώς είχε ογδονταρίσει. Τον δε Ευθυμίου ομολογώ δεν τον ήξερα και χρεώνεται, απ' ότι καταλαβαίνω, ως έλλειψη παιδείας. Νόμισα αρχικά πως πέθανε ο Ευθυμίου, ο παλιός κωμικός και αναρωτιόμουν πόσων ετών να ήταν πια...Ενημερώθηκα απ' το blog του alps. Είπαμε, όσο περνούν τα χρόνια και χάνονται, μαζί τους θα χάνονται κι άλλοι κι άλλοι κι άλλοι άνθρωποι...
Καλό τους ταξίδι εν αναμονή μιας νέας χρονιάς με λιγότερες απουσίες!

mahler76 είπε...

ο χρόνος φεύγει παίρνοντας ανθρώπους αλλά αφήνοντας ελπίδα μην το ξεχνάς αυτό.

Talisker είπε...

Me ola συμφωνω ..
η μονη υση ειναι να κανουμε φιλο μας το χρονο
οπως εχουμε κανει και τον πονο
και
να αρχιζουμε ηδη να χαμογελαμε γιατι αυτες οι θλιβερες φετος γιορτες ειναι ηδη στη μεση...

σε λιγο θα ξαναμπουμε στη ρουτινα μας.

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΚΑΙ ΚΑΛΑ .
(ετσι για το καλο..)

Ιορδανίδου Όλγα είπε...

Έχοντας στο μυαλό μυαλό και την καρδιά, ως πρώτη σκέψη το πρωί και ως τελευταία το βράδυ,δυό ανθρώπους που αγαπούσα τρελά και έφυγαν και οι δυό μαζί μέσα σε ένα μήνα πριν από μόλις δυό χρόνια,και συνειδητοποιώντας ότι ακόμα μου φαίνεται μόλις χθες, θα σου πω κάτι που έλεγε η μάνα μου και τότε μου φαινόταν πολύ σκληρό.Οι ζωντανοί με τους ζωντανούς και οι πεθαμένοι με τους πεθαμένους.Είμαι σχεδόν σίγουρη εξάλλου πως τίποτα δεν χάνεται οριστικά. Προς τιμήν όλων αυτών που φύγανε ας ΖΗΣΟΥΜΕ

τ2φ είπε...

....200.....160.....125.....99.....50..40.30..20..10.9.8.7.6.5.4.3.2.1.και το 0 να είναι μια τεράστια έκρηξη για να μας πάρει όλους και να μας σηκώσει!

Roadartist είπε...

Πόσο δίκιο έχεις.

Rena Fan είπε...

"Προς τιμήν όλων αυτών που φύγανε ας ΖΗΣΟΥΜΕ"
Carpe Diem, με κάλυψες απόλυτα!