Φεύγοντας...

Αναχώρηση, επιστροφή ,ξέρω πως θα εισαι εκει, μου έστειλαν mail πρόσφατα να μου θυμιζουν ότι δεν υπάρχεις πιά, ομως τα αγνοώ, σε έχω ολοζώντανο εδω , ζω μαζι σου, ζω μεσα απο σενα, αρνιέμαι τόσα χρόνια να δεχτω αυτό που όλοι λέν οτι εχεις φυγει.
Ξερω ότι υπάρχεις, όσο το θελω ,ότι κι αν λενε οι αλλοι, ξερω οτι υπάρχεις και θα περιμενεις σε παραλια ερημική ,ασπρόμαυρη, ποδήλατα αφημένα στην ακρογιαλιά κι εμεις να ξημερώνουμε συζητώντας
ξέρω εισαι πάντα στην ιδια ηλικία κι έχεις την ίδια ιδιότητα
φοράς τη στολή και καπνίζεις λευκά τσιγάρα
η φωνή σου είναι λεπτή και σιγανή
η φωνή σου
αυτη ποτέ δε μπόρεσα να αναστήσω σωστά
η φωνή σου είναι στις νότες που παίζω ξανά και ξανά
μεσα στα χρόνια...


... εχω χρόνια να πάω στο κοιμητήριο
Χρόνια
αυτή τη φορά θα 'ερθω
μονάχος

το απόφασισα
κι ύστερα
θα αρχίσω να μιλώ για σένα...

Θα έρθω με ένα ταξί
στον οδηγό θα δώσω το cd που έγραψα για σένα
θα πώ στον οδηγό να με περιμένει στην πλατεία
μετά με τα πόδια θα περάσω το γεφυρι
τους ευκάλυπτους
ανάμεσα στα αμπέλια
θα ανέβω στο λοφάκι

θυμαμαι εκει στο τελος
μια καφετιά πινακίδα
εκει ε
είδες το θυμάμαι
και μετά ...

Θέλω να έχει πολλη υγρασία
να κρυώνω ως το μεδουλι
θελω να τρεμω
να σου φαινομαι αδυναμος επιτελους
θελω να βρεχει
να ειμαι για λύπηση
που δεν καταφερα
τοσα χρόνια τωρα
να το δεχτώ
σε στήνω ολοζωντανο πάντα
κάπου στο γύρω κόσμο μου
κάνω πραγματα που αγαπας
να σε ευχαρηστήσω
και το τώρα μου να είναι η απάντησή μου
στο "για πάντα "σου

Γέρασα κι έμαθα
πως υπάρχει "γιά πάντα"
έπρεπε να γεράσω στο περιθώριο των ζωών των άλλων
για να το μάθω καλά
και τώρα
λίγες ώρες πριν σε συναντήσω
όπως ποτέ δεν θέλησα
θέλω να χτυπήσει το τηλέφωνο
να μου πεις "ονειρο ήταν" που κρατησε
πολύ
μα τώρα ξύπνησα κι όλοι είμαστε στο ξεκίνημα

αλήθεια ξέχασα πως είναι να είσαι 28
ξέχασα πως είναι η ζωή χωρίς κινητό
χωρίς το ιντερνετ
να περιμένω στην ουρά του κψμ να σου πω
καλησπέρα
ξεχασα
πως είναι να διαβάζω βιβλία
και στα περιθώρια να γράφω γράμματα σε σενα
ξέχασα να κολάω γραμματόσημα

θυμάμαι το όνομα του χωριού

θυμάμαι το νέρο του ποταμού

θυμάμαι τις βουτιές μας

θυμάμαι

αλλά ευκολότερα ξεχνώ πιά

εσένα...

θα έρθω, σαν άσκηση αντοχής το βλέπω

περίμενέ με...