Il Trovarore του Giuseppe Verdi
Ενορχήστρωση, Μουσική διεύθυνση, διδασκαλία & Μουσική προσαρμογή Μετάφραση υπέρτιτλων : Χαράλαμπος Γωγιός
Σκηνοθεσία & Μετάφραση υπέρτιτλων: Έκτορας Λυγίζος
Επιμέλεια σκηνικού χώρου & κοστουμιών : Κωνσταντίνος Ζαμάνης
Μαρίνα Κολυβά
Ιωάννα Φόρτη
Μανώλης Παπαδάκης
Γιάννης Χριστόπουλος
Μιχάλης Κατσούλης
και 21 ακόμη χορωδοί
Η επαναφορά μιας όπερας στον φυσικό της χώρο τελικά, που φυσικά δεν είναι τα μέγαρα , αλλα χώροι που θέλουν να επαναπροσδιορίσουν την χρηστικότητα που εκπέμπουν τα αστικά τοπία, κοντινά μας ,οικεία, από ταλαντούχα και επίμονα παιδιά, με φυσικότητα , με εκλεκτικό χιούμορ και απαλλαγμένα από τις κομπλεξικές ταμπέλες περί όπερας, δίνουν ενα ευεργετικό ολόφρεσκο αέρα, σε μια απο τις πληρέστερες μουσικολογικά και ερμηνευτικά όπερες που έχουν γραφεί ποτέ.
Νομίζω ότι στο bios συντελείται κάτι πολυ σημαντικό κάθε Δευτέρα & Τρίτη. Κάτι που άσχετα με την παιδεία του καθένα μας, αξίζει να το βιώσουν ΟΛΟΙ.
Την ώρα της παράστασης, σκέφτόμουν πόσο θάθελα ΑΥΤΗ η παράσταση να ήταν η πρώτη μου επαφή με την όπερα.
Πόσο πιο εύκολα, πιο γοητευτικά και συναρπαστικά θα εισέπρατα, αυτή την γεμάτη κέφι και ταλέντο πρόταση, που ευτελίζει οτιδήποτε περιτό, κρατά την ουσία το συναίσθημα και παίζει πανέξυπνα με την εικόνα και την προσαρμογή της στα καθ' ημας.
Αφέθηκα στο μελό του λιμπρέτου και δεν χόρταινα να ακουω και να βλέπω αυτά τα νέα παιδιά με πρώτη και καλύτερη την εξαιρετική Μαρίνα Κολυβά.
Η διπλανή κυρία μου κάποια στιγμή ξέσπασε σε δάκρυα που έτρεχαν αυθόρμητα πιστεύω. Ηταν τα δακρυα που έρχονται εκείνες τις ώρες της ανάτασης , όταν η Τέχνη μας αγγίζει.
Το έχετε δεί αυτό ποτέ στα χασμουρητά των εκδηλώσεων, στο Μέγαρο και στο Ηρώδειο;
Η σκηνοθεσία του Εκτορα Λυγίζου υπήρξε προβοκατόρικη και τολμηρή.Θα μπορούσε να ήταν μιά παρέα παιδιών , σε μια κατάληψη, που για να περάσει την ώρα της παίζει τον Τροβατόρε. Αυτό εκτός απο απόλυτα μοντέρνο είναι σίγουρα ενα πολύ έξυπνο τρύκ για όσους έχουν ενστάσεις για το εικαστικό αποτέλεσμα.
Η τέχνη σαν παιχνίδι, η διδασκαλία σαν απόλαυση και η πρόταση σαν εξιλέωση για τα τόσα χρόνια φτιασιδώματος, ενός είδους τόσο λαικού και προσβάσιμου από ολους, όσο και τα ιθαγενή ρεμπέτικά-λαικά μας τραγούδια, πριν σκηλευθούν βεβαίως με παραπλήσια φτιασιδώματα, στις μεγάλες πίστες της παρενδυτικής διασκέδασης.
Γιά ακόμη 9 παραστάσεις που εύχομαι να συνεχιστουν σε όλη την Ελλάδα.
Προτείνω στο Υπουργείο Πολιτισμού να παρουσιάσει σε όλα τα σχολεία , όλης της χώρας αυτο το ανέβασμα.
(λέω και κανένα αστειο που και που, ξεχνω ότι το υπουργειο, πολιτισμό θεωρεί μόνο την Eurovision)
(το site της ομάδας εδώ)
4 σχόλια:
Την παράσταση θα την δώ γιατί το Μαϊο που παίχτηκε δεν πρόλαβα. Όμως ας μην είμαστε και υπερβολικοί. Τα Θέατρα είναι ο φυσικός χώρος της όπερας, χωρίς αυτό να αποκλείει την παρουσία της τέχνης σε οποιοδήποτε άλλο μέρος (αν και για λόγους ακόμα ακουστικής το αποτέλεσμα δεν είναι πάντοτε καλό).
Όσο για τα χασμουρητά στο Ηρώδειο και το Μέγαρο, έχει να κάνει με ανέμπνευστες παραστάσεις και ερμηνείες, όσο και με το κοινό που πάει όχι επειδή αγαπάει το είδος ή θέλει να το γνωρίσει άλλα για να κάνει μόστρα ή επειδή πήρε πρόσκληση.
@mahler76
Τα 1000 δίκαια έχεις. Συμφωνώ. Ας κάνουμε λοιπόν τα θέατρα χώρους επικοινωνίας και συναναστροφης. Χώρους συνάντησης των ανήσυχων ανθρώπων της πόλης. Ανταλλαγής ιδεών και συναισθημάτων.Κι όχι επίδειξης και νεοπλουτισμού. Ως τότε όμως χώροι σαν αυτόν ,μου φαίνονται πιο φιλόξενοι.
(Αν είδες την ΜΗΔΕΙΑ θα συμφωνήσεις ότι η αισθητική της παράστασης ταιριάζει στο undergraund του bios περισσότερο απο την νεο-χλιδή του Παλλάς.)
συμφωνώ απόλυτα για τα πέρι Μήδειας. Το κοινό του Παλλάς δυστυχώς είναι τόσο καλογυαλισμένο και φαντεζί όσο και τα νεοσυντηρημένα μάρμαρα του χώρου.
Συμμετέχω σε αυτή την παράσταση και θέλω να δηλώσω πως όσο βαριέμαι ν' ακούω ΟΠΟΙΑΔΗΠΟΤΕ ηχογράφηση του Τροβατόρε (συνεχίζω να βαριέμαι τον Βέρντι), τόσο δεν χορταίνω ν' ακούω τη συγκεκριμένη εκδοχή. Νομίζω πως στο συγκεκριμένο ανέβασμα το έργο επιβάλλεται λόγω ουσίας και όχι λόγω όγκου.
Δημοσίευση σχολίου