49ο Φεστιβαλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης

Στην πόλη που αλλάζει χρώματα και διαθέσεις
κάθε τρίμηνο,
σα βαθμολογία σχολείου
οι άνθρωποι χαμογελούν με αδιαφορία
για την γιορτή του λιμανιού.
Νεα μαγαζιά, σε απείραχτες ως χθες γειτονιές
του εμπορίου
ανοίξανε και με περιμένουνε
εστιατόρια
και bar με μουσικές κατεβασμένες
η ακριβή διασκέδαση του τζάμπα
η παρενδυσία της επιθυμίας
αντί ζωής
Ακολουθώ τον συρμό
ανταποκρίνομαι
καταναλώνω εικόνες
στους δρόμους
και τις σκοτεινές αίθουσες
Οι χαιρετισμοί με αποπροσανατολίζουν
θέλω να αφοσιωθώ σε αυτό που ήρθα
αλλα οι σειρήνες παντού
αφήνομαι να παρασυρθώ
ετσι ξεχνώ τη γενέθλια πόλη σου
ετσι ξημερώνομαι
στις οθόνες
Κρατώ 3 ταινίες
απουσίας
μια μισή συζήτηση γνωριμίας έξω απο το bliss
μια νύχτα αλκοολική στο de facto
με τον Στέφανο στα deck
να μου αφιερώνει τραγούδια πόνου
Συγκρατώ τη μνήμη μη ξεφύγει
πέρα απο τα βουνά του Λαγκαδά
στην πατρίδα σου
Επικεντρώνω το βλέμμα μου
λίγα πράγματα βλέπω τελικά
Τα περισσότερα είναι οι εντός εικόνες μου
Περιμένω να τελειώσει η ημέρα
μετά η εβδομάδα
μετά...
Οικος εμπορίου
οίκος festival
πότε η Τέχνη μετριέται με εισητήρια
από πότε η κριτική είναι το καθαρτήριο
κι όχι η πράξη
πόσο ξεφύγαμε απο τα αυτονόητα
πόση τηλεόραση κι ακροαματικότητες
θα αντέξουμε ακόμη

Ερωτήσεις που κάνενας δε θέλει να απαντήσει
βολεμένοι όλοι μας στον μικρόκοσμο της ιδιωτικής μας παντογνωσίας