Πίνοντας

μέσα στο απόλυτο μωβ του νέου εξαρχειώτικου querido coucou
προσπαθώ να αποφύγω δανέζους καλλιτέχνες απο την Παλαιστίνη
πίνω χωρίς να σκέφτομαι, ενώ ο χειμώνας καλπάζει με σύννεφα μοναξιάς
από αυτή την αξεδιάλυτη, την πυκνή, κι ολότελα προσωπική.

Τελικά εμείς προσδιορίζουμε το μέγεθος της απογοήτευσης μας για τους άλλους...