Τετάρτη 11 Αυγούστου 2010

αποχαιρετισμός

Αποχαιρετώ την Αισθηματική μου Ηλικία και τους φίλους που γνώρισα από δω.
Σε άλλη ηλικία πλέον οδηγούμαι. Δεν ξέρω την ονομασία της. Δεν έχω ιδέα .
Διατηρώ την αίσθηση ότι όλα συμβαίνουν για κάποιο λόγο. Αγωνίστηκα μέσα μου πολύ
μα η απόφαση είναι οριστική.
Σας αφήνω για μια "βόλτα γύρω από τη λίμνη".
Ίσως, αν δω τα νερα της να ταράζονται πάλι, να επανέλθω . Άγνωστο το μέλλον.
Μα ούτε το θέλω, ούτε νομίζω ότι έχω δικαίωμα να ζητώ επανάληψη των θαυμάτων της ζωής. Προσπάθησα να κατανοήσω. Δεν με άφησαν Άλλος ένας χαμένος λοιπόν στην ιστορία του κόσμου.
Πιθανόν οι κυνικοί του κόσμου να νικήσουν.
Ας τους κάνω το χώρο λοιπόν. Μη μπαίνω εγώ κι οι σκέψεις μου και η αισθηματική μου συμπεριφορά εμπόδιο στην κυριαρχία τους.
Εχω την αίσθηση ομως πως η εποχή τους τελειώνει. Και η συντριβή τους θα ειναι οδυνηρή.
Σας ευχαριστώ θερμά για τις επισκέψεις , τα σχόλια το χρόνο σας, μα πάνω από όλα για την αίσθηση ότι δεν είμαι μόνος. Δεν είμαι λάθος. Διατηρώ την ουσία της αθωότητας κι όχι την εικόνα της. Ειμαι δυνατός. Ειμαι απών απο δω αλλα παρων στην πραγματική ζωή. Πάντα με επιλογές, με άποψη και ετοιμος ανα πάσα στιγμή να πληρώσω στο ακεραιο το τίμημα τους.
Αυτό.

29 σχόλια:

STELIOS PENTARVANIS είπε...

μερικές φορές αισθανόμαστε έτσι, αλλά τελικά ποτέ δεν είμαστε μόνοι μας...ετσι θέλω να πιστεύω.Να επιστρέψεις.

ασωτος γιος είπε...

δεν εισαι μονος!

b|a|s|n\i/a είπε...

μοναξιά που μοιράζεται μοναξιά παύει να αισθάνεται. κάπου εδώ κάπου εκεί. όλοι μας.
και των αποχαιρετισμών δεν είμαστε. απλά (να) χαμογελάμε. απλά. αληθινά.

Dust in the wind (Σκόνη στον άνεμο) είπε...

Δεν είσαι μόνος...έχεις αγγίξει τις ψυχές όσων σε διαβάζουν..τη δική μου τολμώ να πω πάρα πολύ...αυτή την αίσθηση ότι δεν είμαι μόνη την ένιωσα όταν σε ανακάλυψα ...και τώρα στεναχωριέμαι που δεν θάσαι πιά εδώ..όσο για τους κυνικούς του κόσμου..αν τους κάνουμε όλοι χώρο σίγουρα θα νικήσουν..άνθρωποι με αισθήματα σαν τα δικά σου δεν πρέπει να καταθέτουν τα όπλα..
νάσαι καλά και να επιστρέψεις..για μας τους λίγους ...κιεδώ πραγματική ζωή είναι ίσως πιο πραγματική απο εκεί έξω γιατι εδώ βγάζουμε τον αληθινό εαυτό μας !

(ήσουν μια όαση μέσα στην έρημο της πραγματικής ζωής)

Ανώνυμος είπε...

οι άνθρωποι που άγγιξες θα σε ακολουθούν και ίσως σου ζητήσουν να ξαναγυρίσεις για να μοιραστείς μαζί τους τα όνειρα ή ακόμη και τους εφιάλτες σου! να ξέρεις πως τίποτε δεν είναι απόλυτο και σίγουρα τίποτε δεν είναι παντοτινό! εύχομαι να γυρίσεις ξανά! δε μου αρέσουν οι αποχαιρετισμοί! φιλιά

One of the people είπε...

Μα γιατι; γιατι;

Ανώνυμος είπε...

Μη μας εγκαταλείπεις...
κι εγώ αυτό έχω να σου πω...

Λένα Πλάτωνος

BOSKO είπε...

Ελπίζω ότι θα επιστρέψεις, μόνο όταν εσύ το κρίνεις απαραίτητο!

δε βλέπεις εμένα, που μεσ' στον Αύγουστο, που λείπουν όλοι, τις έχω τσακίσει τις αναρτήσεις;
:-))))

να περνάς καλά!

Ανώνυμος είπε...

ολγα που πας?
στον αντρα μου μητερα --asxeto--καλα μου θυμιζει κατι συνεντευξεις δηλωσεις εθνικης σταρ που ελέγε τον επομενο χειμωνα εγκαταλειπω το θεατρο και μετα ανεβαζε το ωραια μου κυρια και εσκιζε παλι για 2351990837353β φορα.

celsius33 είπε...

Σ ευχαριστώ και γω για όσα μοιράστηκες μαζί μας, και είμαστε (εικονικοί έστω) κοινωνοί ενός ενιαίου όμορφου αισθήματος. Να σαι καλά!

g for george είπε...

Όντως, γιατί..

Αν όμως αυτό θες, σου εύχομαι το καλύτερο.

marios104 είπε...

Μπορώ να πω είσαι από τους λίγους που ανυπομονούσα να διαβάσω όποτε άνοιγα αυτό το μαραφέτι το ηλεκτρονικό κ τώρα θα ψάχνω στα παλιά σου τα σεντούκια τις πληγές και τις λέξεις που με συγκίνησαν και με έκαναν να ταυτιστώ μαζί σου. Αν η αισθηματική ηλικία είχε όρια θα είμαστε αλλού τώρα,αλλά είμαστε πολλοί και τα όρια τα βάζουμε εμείς. Καλή τύχη σε ό,τι τολμήσεις, ονειρευτείς, πράξεις και αν θελήσεις να μας βρεις θα σε περιμένουμε.

quartier libre είπε...

@
ευχαριστώ
που είσαι εδώ,
με τις ανθρώπινες αλήθειες σου.
με τις ανθρώπινες αλήθειες ολονών μας, δηλαδή...

ΜΗ φεύγεις.

θα είμαστε
ακόμα πιό φτωχοί...

Ανώνυμος είπε...

οταν το συμπαν καταρρεει σαν σαπιο μεταλλαγμενο φρουτο εγω θα πιανομαι απο τις λεξεις σου και θα επιζω

spiros είπε...

Sαν εγωιστής άνθρωπος
θέλω σύντομα να επιστρέψεις στο μπλόγκ σου γιατί έχεις γίνει -άθελα σου ίσως-μέρος των καθημερινών συνηθειών μου...
Ελπίζω σε επιστροφή!

mahler76 είπε...

μας αφήνετε ως μπλόγκερ αλλά ελπίζω να τα καταφέρουμε να τα πούμε από κοντά κάπου χαλαρά. Τα φιλία μου.

Ανώνυμος είπε...

ki ego tha ime allou, stou vorra tin pio makrini paralia ke na xeris oti tha se skeftome, to idio thlimena, haroumena ke isterika.

Ma pote prolaves na figis pali?

Theo

Μάρκος είπε...

Πιο στενάχωρο από το ίδιο το γεγονός ότι εγκαταλείπεις το μπλόγκινγκ, είναι η πίκρα στο αποχαιρετιστήριο σημείωμά σου. Εύχομαι πρωτίστως όχι την επιστροφή σου -αν και ξέρεις πόσο θα μας λείψεις- αλλά να σβήσει αυτό το αίσθημα όσο γίνεται γρηγορότερα. Καλή συνέχεια...

μαριάννα είπε...

Όποιος σου λέει ότι η απουσία φέρνει λησμονιά
δεν ξέρει ν' αγαπά, γιατί αν ήξερε ν' αγαπά,
ποιά απουσία; Ακόμα και ο θάνατος ποτέ δε θα μπορούσε
τις αναμνήσεις του έρωτα να τις αποκοιμήσει!

Francisco de Medrano
(Sevilla 1570 - 1606)

Ανώνυμος είπε...

http://translate.google.com/translate?hl=de&sl=el&tl=fr&u=www.esthimatikiilikia.blogspot.com

ProFyLaKtiKo είπε...

καλά να περνάς ό,τι και αν κάνεις και ελπίζω κάποτε να επιστρέψεις. τα κείμενά σου είναι φοβερά, παραστατικά και διδακτικά

Ανώνυμος είπε...

Γιατί φεύγεις?
Πάνω που σε ξαναβρήκα...Θυμάσαι,διατηρούσα ένα ιστολόγιο που έγραφα περίεργες ιστορίες για ένστολες μορφές και συναισθηματικές καταπιέσεις...Θυμάμαι οτι το διάβαζες...θυμάσαι?
Δώσε μας ένα στίγμα,στείλε ένα email να μπορεσουμε να σε γνωρίσουμε στη πραγματική ζωή,έστω.Μην εξαφανιστείς.

penny είπε...

Ψάχνοντας να βρώ ενα Ελληνικό blog συνάντησα πρώτο το δικό σου.Ημουν τυχερή ,ενθουσιάστηκα .. Σου έγραψα και μετά απο λιγες μέρες είδα "αισθηματική ηλικία" δεύτρος στη λίστα των λίγων φίλων μου.Η γραφή σου είναι σαν γάργαρο νερό καθαρό και ορμητικό λες και έγραφες με μιά ανασα ,λές και αυτό που ήταν να ειπωθεί υπήρχε πάντα εκεί .Εσύ απλά τραβούσες το πέπλο και το αποκάλυπτες...Ελπίζω όταν εμφανιστείς ξανά όπως και όπου να αφήσεις ξανά το σημάδι σου..

Rena Fan είπε...

Τώρα είδα την ανάρτηση. Σέβομαι την απόφασή σου, αλλά δηλώνω ότι θα μας λείψεις.

logia είπε...

ήρθα να χαιρετίσω τον άνθρωπο που περισσότερο με προβλημάτισε και με έβαζε να σκέφτομαι κάθε φορά τα μυστήρια των σχέσεων μας
σεβαστή απόφαση, μα θα μου λείψεις ειλικρινά
καλό Φθινόπωρο

Dust in the wind (Σκόνη στον άνεμο) είπε...

Σχεδόν κάθε μέρα περνώ από δω με την ελπίδα να έχει αλλάξει κάτι...
όπου κιαν είσαι σου εύχομαι να είσαι καλά και σίγουρα δεν είσαι μόνος...κάποιοι σε σκέφτονται...

Roadartist είπε...

Mia kalispera na afisw..
Twra pou fthinoporiase as mazeutoume oloi oi "filoi" xana.. to apaitoun kai oi kairoi..Tha perimenoume!

Ανώνυμος είπε...

Μια χαρά τα λες. Δεν είσαι λάθος.

Αν είχαμε αισθητική, αν αγαπούσαμε, αν εκτιμούσαμε, αν θέλαμε να μη ντρεπόμασταν, αν πιστεύαμε ότι κάτι έχουμε προσφέρει, τότε
ίσως ήμασταν μια άλλη χώρα
με άλλους κρατικούς λειτουργούς
κι είχαμε μια θέση στην Ευρώπη
και στα πανηγύρια της...

antigonos είπε...

Που πήγες?!