Σάββατο 20 Δεκεμβρίου 2008

Ρομπέρτο Τσούκο στη σκηνή Νίκος Κούρκουλος του Εθνικού Θεάτρου

Ρομπέρτο Τσούκο του Μπερνάρ Μαρί Κολτές

- Qui êtes-vous ?
- Je suis le meurtrier de mon père,
de ma mère,
d'un inspecteur de police
et d'un enfant. J
e suis un tueur
Μετάφραση Δημήτρης Δημητριάδης
Σκηνοθεσία Έφη Θεοδώρου
Σκηνικά - Κοστούμια Εύα Μανιδάκη
Μουσική Νίκος Πλάτανος
Φωτισμοί Σάκης Μπιρμπίλης
Σκηνική πάλη Θάνος Δερμάτης
Βοηθός σκηνοθέτη Σύλβια Λιούλιου
Υπεύθυνη Παραγωγής: Καλλιρόη Παπαδοπούλου
Διανομή:
Γιάννος Περλέγκας
Ηλέκτρα Νικολούζου
Μιχάλης Αφολαγιάν
Έλενα Τοπαλίδου
Σοφία Σεϊρλή
Ερατώ Πίσση
Μαρία Πρωτόπαππα
Μάκης Παπαδημητρίου
Γιάννης Αναστασάκης
Αγορίτσα Οικονόμου
Γιάννης Βογιατζής
Πάρις Λύκος
Παναγιώτης Λάρκου
Δημήτρης Ντάσκας
Γιώργος Κοζομπόλης
Μιχάλης Τιτόπουλος
Ευθύμης Θέου
Αποσπάσματα ενός βιογραφικού ,σε 15 εικόνες ,ενός κατά συρροή δολοφόνου, ενός όμορφου Ιταλού,ενός πρωτότυπου τυχοδιώκτη, ενός γοητευτικού εραστή, ενός μοναχικού άνδρα της Ευρώπης
Σε έναν νέο, υπέροχο ,στην λιτή λειτουργικότητά του, χώρο που μυρίζει ακόμα τις μπογιές και το δάπεδο ,έχει τις πατημασιές των εργατών, η Εφη Θεοδώρου δούλεψε με την γνωστή αγάπη της, για την κίνηση των σωμάτων, ένα από τα πιο αντισυμβατικά θεατρικά κείμενα λατρείας, ενός διανοουμένου για έναν εγκληματία. Και είναι τόσο συναρπαστικά ποιητική η βία που μας παρουσιάζει που φτάνει ως τα όρια μιας ιδιότυπης ταύτισης του θεατή ,με τον Τσούκο, του καταξιωμένου πια ηθοποιού Γιάννου Περλέγκα, ενός ηθοποιού του λόγου αλλά και του σώματος.
Η ανάγνωση της Θεοδώρου μας εντάσσει στην υπόθεση, είμαστε κι εμείς όπως και οι ηθοποιοί μέρος της ιστορίας. θεατές, μιας πλειοψηφίας που προσπαθεί να ενημερωθεί πίσω από τις γραμμές, καθισμένοι στην ασφάλεια της θεατρικής σύμβασης, ξεβολευόμαστε σχεδόν από την έναρξη, ακούγοντας τις ανάσες τους, νιώθοντας την ενέργεια τους, ίσως γι αυτό οι πιο ακτιβιστές, αυτές τις μέρες της αφύπνισης, έκαναν κατάληψη του χώρου, ζητώντας την συμπαράσταση του κοινού και του Θεάτρου στους συλληφθέντες των ημερών, χωρίς αυτό να φανεί και τόσο έξω από τα όρια της παράστασης, αντίθετα θα πρότεινα στην παραγωγή να το εντάξει μέσα σε αυτήν σαν μέρος της.
Άλλη μια παραγωγή του Εθνικού που άπτεται μιας επικαιρότητας θέτοντας τις ερωτήσεις άμεσα, ακραία και εντελώς ποιητικά.
Τι είναι ο Ρομπέρτο Τσούκο; Θα μπορούσα πολύ εύκολα να πω είναι η κρυμμένη πλευρά μέρος όλων μας. Διεκδικεί όντας εγνωσμένα διαφορετικός ,την κανονικότητα του ,σε μια μη κανονική κοινωνική συναλλαγή. Εξαντλείται συναισθηματικά με τα όρια της αποδοχής που αναζητεί, ξέροντας βαθιά μέσα του το χαμένο της προσπάθειας. Δεν δολοφονεί, αντιστέκεται σε αυτό που τον πληγώνει. Είναι μια κατασκευή της απρόσωπης, υποκριτικής και σκληρής κοινωνικής δομής των μετρίων, που έχουν κατακλύσει το σύμπαν Κι έτσι η αντίδραση του φτάνει σε απαγορευμένες και καταδικαστέες πράξεις. Η δράση όμως που προκάλεσε τις πράξεις του αυτές , όπως και τις σύγχρονες αντιδράσεις των νέων στις μέρες που περνάμε, αποσιωπούνται Είναι ένας ευαίσθητος φονιάς, αφού πρώτα του σμπαράλιασαν τα όνειρά του. Είναι δολοφόνος. Είναι τρελός Είναι επιδειξίας μιας ομορφιάς που δεν αντιλαμβάνεται αλλά του την προσάπτουν οι άλλοι σαν επιβαρυντικό στοιχείο. Μένει στην μνήμη σαν εγκληματίας, κανείς δεν του δίνει χώρο να εξηγήσει το γιατί...
Η παράσταση έχει αυτή την δύναμη που έχουν όλα τα συμπαγή αληθινά συναισθήματα. Έχει τον αέρα του πειράματος, αλλά κυρίως έχει αυτή την σκληρή διαπραγμάτευση για την διεκδίκησή των πολλαπλών ερμηνειών που τόσο λείπει από την τηλεοπτική μας πραγματικότητα. Εξαιρετική δουλειά με την κίνηση των σωμάτων, στα όρια ενός κοινωνικού χωροθεάτρου.


3 σχόλια:

gasireu είπε...

Θα με συγχωρήσετε, αλλά θεωρώ εξαιρετικά κακή την ανάγνωση της σκηνοθέτιδoς σε ένα τόσο σημαντικό έργο. Εξαιρετικά άστοχη παράσταση, ειδικά συγκρινόμενη με αυτή του Τεχνοχώρου!

"Αισθηματική ηλικία" είπε...

@gasireu
Μα ασφαλώς έχετε κάθε δικαίωμα να διαφωνήσετε. Το γούστο είναι καθαρά προσωπική υπόθεση.
Το ιδιο και η κριτική. Σαφως η παράσταση που αναφέρετε ήταν αλλης αισθητικής, χωρίς να την θεωρώ καλύτερη η χειρότερη. Απλά διαφορετικής οπτικής.
Καλοδεχούμενη πάντα η γνώμη σας εδω.
Το θέατρο κι οι τέχνες γενικότρα οφείλουν να μας ενώνουν. Εστω κι αν διαφωνούμε. Σωστά?

gasireu είπε...

Σωστά. Γιατί ας πούμε στο ''Ξύπνημα της Άνοιξης'' θα συμφωνήσω με την γνώμη σας, επαυξάνοντας! Να είστε καλά!